Was willst du dich, o meine Seele, kränken?
Meinst du, dass Gott an dich nicht kann gedenken?
Er weiß gar wohl, wann er dir helfen soll;
denn er ist selbst der Gnad' und Güte voll.
Halt ihm nur stille;
es gehet so sein Wille.
Wie kann er dich doch lassen in den Banden.
Du bist ja seine Braut.
Wer hofft in Gott und dem vertraut,
wird nimmermehr zu Schanden.

Waarom lijd je zo, mijn ziel?
Denk je dat God niet aan je denkt?
Hij weet heel goed wanneer hij je moet helpen;
want hij is zelf vol van genade en goedheid.
Houd hem maar rustig vast;
het gaat zoals hij wil.
Hoe zou hij je in de boeien kunnen laten,
jij bent immers zijn bruid.
Wie op God hoopt en hem vertrouwt
zal nooit beschaamd worden.