|
Was willst du dich, o meine Seele, kraenken?
Meinst du, dass Gott nicht kann an dich gedenken?
Er weiss gar wohl, wann er dir helfen soll;
Denn er ist selbst der Gnad' und Guete voll.
Halt ihm nur stille;
Es gehet so sein Wille.
Wie kann er dich doch lassen in den Banden.
Du bist ja seine Braut.
Wer hofft in Gott und dem vertraut,
Wird nimmermehr zu Schanden. |
Cóż będziesz, duszyco ma, sie frasować?
Mnimasz, iże Cie Bóg w pamięci nie chowa?
Onci zna dobrze czas, w którym dopomóc winien;
jestci łaskawości a dobrości pełen.
Przebywaj w cichości;
z wolą Jego w zgodności.
Jakżebyż miał Onci ostawić Cię w kajdanach.
Tyś jego oblubienica ukochana.
Który w Bodze miewa dufność a zawierzenie
nie będzieć zasromanem na wiek wiecznie. |
