Recordings/Discussions
Background Information
Performer Bios

Poet/Composer Bios

Additional Information

Texts & Translations: Main Page | Cantatas BWV 1-50 | Cantatas BWV 51-100 | Cantatas BWV 101-150 | Cantatas BWV 151-200 | Cantatas BWV 201-224 | Other Vocal BWV 225-249 | Chorales BWV 250-438 | Geistliche Lieder BWV 439-507 | AMN BWV 508-524 | Other Vocal 1081-1164 | BWV Anh | Chorale Texts | Emblemata | Sources | Poets & Composers
Discussions: Texts: Part 1 | Part 2 | Part 3 | Translations: Part 1 | Part 2 | Part 3 | Part 4


Cantata BWV 204
Ich bin in mir vergnügt
Von der Vergnügsamkeit
Traducció al català [Catalan Translation]
Cantata BWV 204 - Sóc feliç amb el meu fat

Celebració: desconeguda

 

Original German Text

 

Catalan Translation

1

Recitativo S

1

Recitatiu [Soprano]

 

Continuo

   
 

Ich bin in mir vergnügt,
Ein andrer mache Grillen,
Er wird doch nicht damit
Den Sack noch Magen füllen.

 

Sóc feliç amb el meu fat,
I si algú em vol fer gruar,
No serà pas que amb això
S’ompli el sac del païdor.

 

Bin ich nicht reich und groß,
Nur klein von Herrlichkeit,
Macht doch Zufriedensein
In mir erwünschte Zeit.

 

No sóc ni ric ni eminent,
Ni cap persona important,
Així i tot ja estic content
Del destí que m’ha tocat.

 

Ich rühme nichts von mir:
Ein Narr rührt seine Schellen;
Ich bleibe still vor mich:
Verzagte Hunde bellen.

 

De res meu no em gloriejo:
Qui es posa galons és foll;
Estic tranquil, no pateixo:
Sols lladra el mastí bascós.

 

Ich warte meines Tuns
Und lass auf Rosen gehn,
Die müßig und darbei
In großem Glücke stehn.

 

Em cuido dels meus afers
Visc sobre un llit de roses,
No m’amoïno per a res
Estic content a tothora.

 

Was meine Wollust ist,
Ist, meine Lust zu zwingen;
Ich fürchte keine Not,
Frag nichts nach eitlen Dingen.

 

Quina és la meva passió?
És, el luxe posar en retxa;
No em fa res cap privació,
Ni amb les vaguetats faig festa.

 

Der gehet nach dem Fall
In Eden wieder ein
Und kann in allem Glück
Auch irdisch selig sein.

 

Així, després de la caiguda*
Hom pot retrobar el Paradís
I sentir la plena fortuna
De poder ser a la terra feliç.

     

*L’expulsió d’Adam i Eva

       

2

Aria S

2

Ària [Soprano]

 

Oboe I/II, Continuo

   
 

Ruhig und in sich zufrieden
Ist der größte Schatz der Welt.
Nichts genießet, der genießet,
Was der Erden Kreis umschließet,
Der ein armes Herz behält.

 

Sentir-se feliç i en pau
És el gran tresor del món.
Gens el complau, qui es complau
Amb tots els anhels de la terra,
Puix té al cor la mesquinesa.

       

3

Recitativo S

3

Recitatiu [Soprano]

 

Violino I/II, Viola, Continuo

   
 

Ihr Seelen, die ihr außer euch
Stets in der Irre lauft
Und vor ein Gut, das schattenreich,
Den Reichtum des Gemüts verkauft;
Die der Begierden Macht gefangen hält:
Durchsuchet nur die ganze Welt!
Ihr suchet, was ihr nicht könnt kriegen,
Und kriegt ihr's, kann's euch nicht vergnügen;
Vergnügt es, wird es euch betrügen
Und muss zuletzt wie Staub zerfliegen.
Wer seinen Schatz bei andern hat,
Ist einem Kaufmann gleich,
Aus andrer Glücke reich.
Bei dem hat Reichtum wenig statt:
Der, wenn er nicht oft Bankerott erlebt,
Doch solchen zu erleben in steten Sorgen schwebt.
Geld, Wollust, Ehr
Sind nicht sehr
In dem Besitztum zu betrachten,
Als tugendhaft sie zu verachten,
Ist unvergleichlich mehr.

 

Ànimes que sempre aneu
Seguint un incert camí
I que per un bé enganyós
Us veneu el bo de l’esperit;
Vosaltres, afamades de poder,
Feu anar de dalt a baix el món!
Cerqueu el què haver no podeu,
I quan ho trobeu no us fa goig;
Us satisfà, però, caieu al brell
Puix s’esfuma aviat com pols.
Qui amb un altri posa el seus béns
Sembla talment un marxant,
Que es fa ric amb diners aliens.
La fortuna sols li dóna amargor
Doncs, pensant no caure en fallida,
El fa viure sempre amb l’ai al cor.
Diners, honors i plaers
No són quasi bé mai res
No ens pensem que són tresors,
Ja que no fer-ne gens de cas
És una llaudable qualitat.

       

4

Aria S

4

Ària [Soprano]

 

Violino solo, Continuo

   
 

Die Schätzbarkeit der weiten Erden
Laß meine Seele ruhig sein.
Bei dem kehrt stets der Himmel ein,
Der in der Armut reich kann werden.

 

Fetilleries d’aquest ample món
Deixeu en pau l’ànima meva.
El cel sempre està a disposició,
D’aquell qui és ric en pobresa.

       

5

Recitativo S

5

Recitatiu [Soprano]

 

Continuo

   
 

Schwer ist es zwar, viel Eitles zu besitzen
Und nicht aus Liebe drauf, die strafbar, zu erhitzen;
Doch schwerer ist es noch,
Dass nicht Verdruss und Sorgen Zentnern gleicht,
Eh ein Vergnügen, welches leicht
Ist zu erlangen,
Und hört es auf,
So wie der Welt und ihrer Schönheit Lauf,
So folgen Zentner Grillen drauf.
In sich gegangen,
In sich gesucht,
Und sonder des Gewissens Brand
Gen Himmel sein Gesicht gewandt,
Da ist mein ganz Vergnügen,
Der Himmel wird es fügen.
Die Muscheln öffnen sich, wenn Strahlen darauf schießen,
Und zeigen dann in sich die Perlenfrucht:
So suche nur dein Herz dem Himmel aufzuschließen,
So wirst du durch sein göttlich Licht
Ein Kleinod auch empfangen,
Das aller Erden Schätze nicht
Vermögen zu erlangen.

 

Ben mirat, posseir banalitats costa molt
Si et fetillen i et posen la mel a la boca;
Però encare és més carregós,
No deixar-se vèncer pel disgust i l’angoixa,
Com quan quelcom delitós
Que ve de cop sobte,
Es torna aiguapoll;
Així és com passa el món i els seus mirallets,
Així vénen els desenganys a cents.
Hom reflexiona,
Hom es confessa
I en sentir el foc del remordiment,
Dreça l’ànima vers el cel,
Aquesta és la satisfacció plena,
Quan el cel és posa de part meva.
S’obren les ostres quan les afalaga
Un raig de claror,
I és aleshores quan ens mostren la seva perla:
Doncs, obre el teu cor al cel,
Per a veure el seu diví esplendor
Per a aconseguir un joiell,
Que tots els tresors del món
No són, ni de bon tros, com ell.

       

6

Aria S

6

Ària [Soprano]

 

Flauto traverso, Continuo

   
 

Meine Seele sei vergnügt,
Wie es Gott auch immer fügt.
Dieses Weltmeer zu ergründen,
Ist Gefahr und Eitelkeit,
In sich selber muss man finden
Perlen der Zufriedenheit.

 

Que la meva ànima es solaci,
De la manera que a Déu plagui,
Singlar per aquest oceà mundà,
Només porta que esculls i vanitat,
Per això mateix hi cal trobar
Les perles de la conformitat.

       

7

Recitativo S

7

Recitatiu i Arioso [Soprano]

 

Continuo

   
 

Ein edler Mensch ist Perlenmuscheln gleich,
In sich am meisten reich,

 

L’home noble és com la mareperla,
Sol sentir-se ric amb ell mateix,

 

Der nichts fragt nach hohem Stande
Und der Welt Ehr mannigfalt;
Hab ich gleich kein Gut im Lande,
Ist doch Gott mein Aufenthalt.

 

Per les altes esferes no es deleja
Ni els honors del món persegueix;
Jo no posseeixo res d’aquest món,
Déu, però, esdevé el meu sojorn.

 

Was hilft's doch, viel Güter suchen
Und den teuren Kot, das Geld;
Was ist's, auf sein' Reichtum pochen:
Bleibt doch alles in der Welt!

 

Així, cercar molts béns de què serveix
I el diner, aquesta preuada merda;
Perquè besunyar pel seu poder:
Si a la fi restarà per sempre a terra!

 

Wer will hoch in Lüfte fliehen?
Mein Sinn strebet nicht dahin;
Ich will nauf im Himmel ziehen,
Das ist mein Teil und Gewinn.

 

Qui no vol ben alt aixecar-se del sol?
No és pas aquest el meu desig;
Jo vull cap al cel alçar el vol,
Aquest és el meu guany i el meu delit.

 

Nichtes ist, auf Freunde bauen,
Ihrer viel gehn auf ein Lot.
Eh wollt ich den Winden trauen
Als auf Freunde in der Not.

 

Dels amics no te’n fiïs gaire,
Molts branden com el taulaplom.
Jo em fio més d’un cop d’aire
Que d’un amic en el desconhort.

 

Sollte ich in Wollust leben
Nur zum Dienst der Eitelkeit,
Müßt ich stets in Ängsten schweben
Und mir machen selbsten Leid.

 

Si haig de viure platxeriós
Al servei de la vanaglòria,
Sempre estaria nedant d’angoixa
Jo mateix em donaria aflicció.

 

Alles Zeitliche verdirbet,
Der Anfang das Ende zeigt;
Eines lebt, das andre stirbet,
Bald den Untergang erreicht.

 

El què és efímer un dia se’n va,
El principi assenyala el final;
Una cosa viu, una altra es mor,
El seu declivi arriba ben tost.

       

8

Aria S

8

Ària [Soprano]

 

Flauto traverso, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo

   
 

Himmlische Vergnügsamkeit,
Welches Herz sich dir ergibet,
Lebet allzeit unbetrübet
Und genießt der güldnen Zeit,
Himmlische Vergnügsamkeit.

 

Cèlica complaença,
Tot cor que amb tu s’abandona,
Viu, descansa, riu tothora
I d’un temps d’or es delecta
Cèlica complaença.

 

Göttliche Vergnügsamkeit,
Du, du machst die Armen reich
Und dieselben Fürsten gleich,
Meine Brust bleibt dir geweiht.

 

Divina complaença,
Tu fas ric el qui és indigent
I com els prínceps t’honoren,
Del meu cor te’n faig ofrena
Divina complaença.

       

--

Traducció al català d’Antoni Sàbat i Aguilera

Contributed by Antoni Sàbat i Aguilera (May 2009)

Cantata BWV 204: Ich bin in mir vergnügt for unspecified occasion [Secular cantata] (1726/1727)
Discography: Details & Complete Recordings | Recordings of Individual Movements
Discussions: Part 1 | Part 2 | Part 3

BWV 204: Text: German-1 | German-6 | German-7
Translations: English-1 | English-3I | English-3P | English-6 | English-10
Catalan-1 | Chinese-2 | French-4 | French-6 | Polish-1 | Polish-2 | Russian-3 | Spanish-3 | Spanish-7

Catalan Translations: Sorted by BWV Number | Sorted by Title | Sorted by Event


Texts & Translations: Main Page | Cantatas BWV 1-50 | Cantatas BWV 51-100 | Cantatas BWV 101-150 | Cantatas BWV 151-200 | Cantatas BWV 201-224 | Other Vocal BWV 225-249 | Chorales BWV 250-438 | Geistliche Lieder BWV 439-507 | AMN BWV 508-524 | Other Vocal 1081-1164 | BWV Anh | Chorale Texts | Emblemata | Sources | Poets & Composers
Discussions: Texts: Part 1 | Part 2 | Part 3 | Translations: Part 1 | Part 2 | Part 3 | Part 4




 

Back to the Top


Last update: Thursday, September 22, 2022 03:07